Orzeczenie WSD z dnia 18 września 2021 r.

Sygn. akt: WSD 48/21

ORZECZENIE

Dnia 18 września 2021 r. 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. X z odwołania obrońcy obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w X z dnia 21 grudnia 2020 r., sygn. SD 70/20

orzeka:

Na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 95n pkt 1 Ustawy Prawo o adwokaturze uchyla w całości zaskarżone orzeczenie i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 95n pkt 1 i art. 88 ust. 2 Ustawy Prawo o adwokaturze umarza postępowanie.

Sygn. akt: WSD 48/21 

UZASADNIENIE

Rzecznik Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w X, wnioskiem o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, oskarżył adwokata X o to, że w dniach 10 marca 2015 r., 26 stycznia 2016 r. oraz 2 czerwca 2016 r. nie stawił się na rozprawy przed Sądem Rejonowym X w sprawie jako wyznaczony obrońca z urzędu obrońca oskarżonego X, nie powiadamiając Sądu o niemożności wzięcia udziału w czynnościach oraz nie usprawiedliwiając swojego niestawiennictwa, naruszając tym samym zasady etyki adwokackiej i obowiązki zawodowe - czym dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 30 ust. 1. i 2. Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. 

Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Warszawie orzeczeniem z dnia 21 grudnia 2020 r. uznał adw. X za winnego tego, że w dniach 26 stycznia 2016 r. oraz 
2 czerwca 2016 r. nie stawił się na rozprawy przed Sądem Rejonowym X. Obwinionemu wymierzono karę dyscyplinarną nagany oraz orzeczono dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na okres 3 lat. Ponadto adw. X został obciążony kosztami postępowania dyscyplinarnego w łącznej kwocie 2.000,-zł. 

Orzeczenie zostało zaskarżone przez adw. X, obrońcę obwinionego. 
W odwołaniu podniesiono zarzut naruszenia procedury - art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrony o przesłuchanie świadka adw. X oraz art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie przez Sąd I instancji dowolnej oceny zebranego materiału dowodowego. Ponadto skarżący zarzucił orzeczeniu rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec obwinionego kary w stosunku do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego. 

W konsekwencji podniesionych zarzutów adw. X wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie adw. X od zarzucanego mu czynu. Jednocześnie obrońca obwinionego podniósł, iż doszło do przedawnienia karalności dyscyplinarnej czynu popełnionego przez adw. X w dniu 21 stycznia 2016 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje: 

W niniejszej sprawie doszło do przedawnienia odpowiedzialności dyscyplinarnej. Czyn zarzucany obwinionemu przedawnił się w dniu 21 stycznia 2021 r., odnośnie nieobecności na rozprawie w dniu 26 stycznia 2016 r. oraz w dniu 2 czerwca 2021 r. odnośnie nieobecności na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r.

W konsekwencji zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej konieczne stało się uchylenie zaskarżonego orzeczenia i umorzenia postępowania. 

Dlatego też Wyższy Sąd Dyscyplinarny nie analizował zasadności zarzutów podniesionych w odwołaniu. 

Wobec powyższego Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w sentencji orzeczenia.