Orzeczenie WSD z dnia 18 marca 2023 r. (5)
Sygn. akt: WSD 123/22
ORZECZENIE
Dnia 18 marca 2023 r.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury
w składzie
Przewodniczący: SWSD adw. Jacek Ziobrowski (spraw.)
Członkowie: SWSD adw. Stanisław Jaźwiecki
SWSD adw. Przemysław Piotrowski
przy udziale: Z-cy
Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury
adw. Diany Walczanow
oraz protokolanta: adw. Piotra Hindemitha
w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. XY z odwołania obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Katowicach z dnia 23 czerwca 2022 r., sygn. SD 26/22
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 Prawa o adwokaturze
orzeka:
I. zmienia zaskarżone orzeczenie w zakresie opisu czynu w ten sposób, że adw. XY wykonując zawód adwokata nie powiadomił Okręgowej Rady Adwokackiej w Katowicach o danych adresowych siedziby w okresie od 26 lutego 2021 roku do dnia wyrokowania, tj., do 23 czerwca 2022 roku,
II. w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Katowicach z dnia 23 czerwca 2022 roku,
III. na podstawie art. 95l pkt. 2 Prawa o adwokaturze w zw. z uchwałami nr 71/2022 §2 pkt. 4 i 72/2022 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 22 października 2022 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego zasądza od obw. adw. XY na rzecz Izby Adwokackiej w Katowicach kwotę 2.000,00 zł (słownie: dwa tysiące złotych) tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym.
UZASADNIENIE
Rzecznik Dyscyplinarny Rady Adwokackiej w Katowicach powiadomiony został o podejrzeniu dopuszczenia się przez adwokata XY przewinienia dyscyplinarnego polegającego na zaniechaniu powiadomienia Rady Adwokackiej o zmianie adresu siedziby prowadzonej Kancelarii Adwokackiej - co stanowi uchybienie obowiązkom wykonywania zawodu adwokata jawiące się w postaci zaniechania ochrony interesów klientów i sumienności działania osoby wykonywającej zawód zaufania publicznego.
W wyniku analizy materiału dowodowego Rzecznik Dyscyplinarny Rady postawił adw. XY zarzut oparty o art. 80 PoA o par. 8 i par 6 w zw. z par. 1 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu oraz par. 1 ust. 10 regulaminu wykonywania zawodu w związku z art. 70, 71 d i 80 ustawy Prawo o Adwokaturze.
Wszczęte 27.07.2021 r. i prowadzone przez Rzecznika Dyscyplinarnego postępowanie pozwoliło na ustalenie, że w okresie od 23 lutego 2021 r. do daty zakończenia postępowania przed Rzecznikiem, obwiniony nie powiadomił Okręgowej Rady Adwokackiej o adresie prowadzenia Kancelarii Adwokackiej ? a zarazem miejscu wykonywania zawodu.
Wyniki powyższego postępowania zdecydowały o konieczności wniesienia do Sądu Dyscyplinarnego Izby Katowickiej aktu oskarżenia, a stawiany w nim zarzut oparty został o art. 80 PoA i par. 8 i par. 6 w zw. z par. 1 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu oraz par. 1 ust. 10 Regulaminu wykonywania zawodu w związku z art. 70, 71 d i 80 ustawy Prawo o Adwokaturze.
Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Katowicach rozpoznawał sprawę pod sygn. SD 26/22 i Orzeczeniem z dnia 23.06.2022 r. uznał winnym adw. XY popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, a opierając orzeczenie o art. 80 PoA i par. 8 i par. 6 w zw. z par. 1 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu oraz par. 1 ust. 10 Regulaminu wykonywania zawodu w związku z art. 70, 71 d i 80 i 81 ust. 1 pkt. 4 i art. 81 ust. 2 ustawy Prawo o Adwokaturze - wymierzył mu karę zawieszenia w czynnościach zawodowych na okres 3 miesięcy oraz orzekł o zakazie sprawowania patronatu na okres 2 lat. Jednocześnie obciążył oskarżonego kosztami postępowania w sprawie.
W uzasadnieniu Sąd Izbowy z dużą szczegółowością przywołał ustalony w toku przewodu stan faktyczny sprawy wskazując na przebieg działań Rady i Rzecznika w celu uzyskania aktualnego adresu kancelarii i wpisu do ewidencji CEIDG. Nadto dokonał analizy zajmowanych stanowisk procesowych i podejmowanych decyzji.
Z ustaleń Sądu Izbowego wynika, że adw. XY wręcz demonstruje brak woli podporządkowania się obowiązującym regulacjom prawnym związanych z wykonywaniem zawodu adwokata.
W tak przebiegającym postępowaniu konieczne stało się wydanie postanowienia o zawieszeniu adwokata w wykonywaniu obowiązków zawodowych. Dopiero ten środek ,,zadziałał,, i skutkował przynajmniej w części uzyskaniem m.in. stanowiska procesowego przez obwinionego.
Od powyższego orzeczenia odwołanie złożył obwiniony zarzucając:
- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że zaniechanie wskazania adresu
Kancelarii automatycznie nie działa na niekorzyść klientów,
- że brak powiadomienia Rady o zmianie siedziby nie stanowi działania podważającego zaufanie do
zawodu adwokata, nadto podniósł zarzut:
- naruszenia prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisów Prawa o Adwokaturze
i przepisów Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej oraz regulaminu,
- Obwiniony podniósł również zarzut dot. niewspółmierności wymierzonej kary i nie zaliczenia na
poczet kary orzeczenia okresu zawieszenia zastosowanego już w sprawie.
Wskazując na powyższe, odwołujący domaga się:
- o uwolnienie go od postawionego zarzutu,
- zastosowanie kary innego rodzaju z jednoczesnym uwzględnieniem zawieszenia w wykonywaniu
obowiązków zastosowanych w toku niniejszego postępowania, względnie
- uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Wyższy Sąd Dyscyplinarny rozpoznawał sprawę pod sygn. WSD 18/16.
Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje.
Złożone odwołanie od orzeczenia Sądu Izbowego w Katowicach nie jest zasadne i stanowi wyłącznie nieudolną polemikę z prawidłowymi ustalenia Sądu. Sąd I Instancji dokonał właściwych ustaleń i dokonał wnikliwej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Obwiniony w zasadzie przyznał, że nie powiadomił Rady ani nie zaktualizował zapisów CEIDG podnosząc jedynie, że informował o problemach z aktualizacją adresu siedziby zawodowej V-ce Dziekana Rady - co ostatecznie okazało się nieprawdą.
Podnieść należy, że postępowanie prowadzone przez Rzecznika oraz Sąd Izbowy są najlepszą ilustracją tego, jakie problemy mogą zaistnieć w sytuacji, kiedy nie ma możliwości skutecznego doręczenia korespondencji, czy bezpośredniego kontaktu z adwokatem.
Obwiniony obowiązek ten zaniedbał nie tylko w okresie poprzedzającym wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, ale również w toku postępowania.
Już sama konieczność zawieszenia adwokata w czynnościach zawodowych jest wystarczającą ?odpowiedzią? na zarzuty odwołania w tym zakresie, że samo zaniedbanie aktualizacji adresu kancelarii ?automatycznie nie decyduje o działaniu na szkodę klientów?.
Również podniesienie zarzutu, że przyznane zaniechanie aktualizacji adresu siedziby nie podważa zaufania do zawodu adwokata jest nie do przyjęcia.
Takie pojmowanie obowiązków związanych z wykonywaniem zawodu adwokata ? zawodu zaufania publicznego ? stawia pod znakiem zapytania to, czy Adw. XY powinien zawód ten wykonywać w dalszym ciągu. Jego wielokrotna karalność dyscyplinarna dowodzi, że permanentnie uchybia on obowiązkom związanym z prowadzeniem praktyki adwokackiej. Bagatelizując obowiązki skutecznie podważa zaufanie do zawodu adwokata czym przez niestety wiele lat przyczynia się do tworzenia negatywnej opinii o zawodzie.
Żaden z postawionych w odwołaniu zarzutów nie znajduje potwierdzenia w wydanym orzeczeniu i jego uzasadnieniu. Zarzucany w odwołaniu brak zaliczenia w orzeczeniu o karze okresu zawieszenia w czynnościach, stosowanego w toku prowadzonego postępowania jest prawem Sądu Dyscyplinarnego, a nie obowiązkiem.
Nie znajdując podstaw do zmiany orzeczenia i uniewinnienia obwinionego od postawionego zarzutu, zmiany orzeczenia w zakresie wymiaru kary, jak również podstaw do uchylenia orzeczenia do ponownego rozpoznania - Wyższy Sąd Dyscyplinarny utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów oparte zostało o Uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej 71/22 i 72/22.