Orzeczenie WSD z dnia 16 kwietnia 2016r.

Obwinionemu adwokatowi zarzucono w istocie popełnienie dwóch odrębnych przewinień dyscyplinarnych, popełnionych w różnym czasie i w różnych miejscach choć przy podobnym sposobie ich popełnienia. Taka treść inicjującej postępowanie dyscyplinarne skargi uprawnionego oskarżyciela (wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przed sądem dyscyplinarnym), obligowała sąd dyscyplinarny I instancji do rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej obwinionego za każdy z zarzuconych mu czynów zaś w wypadku uznania obwinionego za winnego popełnienia obu czynów (co jak się wydaje było intencją sądu orzekającego) wymierzenie ? jeśli zaszłyby ku temu przesłanki i zgodnie z właściwymi w tym zakresie przepisami - łącznej kary dyscyplinarnej. Trafnie podnosi przy tym odwołujący się, iż brak jest podstaw dla stosowania w postępowaniu dyscyplinarnym instytucji ciągu przewinień dyscyplinarnych znajdującego analogię w instytucji ciągu przestępstw regulowanej w art. 91 k.k.
Zasadny jest także zarzut odwołania wskazujący na brak w zaskarżonym orzeczeniu prawidłowej kwalifikacji prawnej przypisanych obwinionemu przewinień dyscyplinarnych. Postępowanie sprzeczne z prawem jest jedną z czterech niezależnych od pozostałych podstaw (przesłanek) odpowiedzialności dyscyplinarnej. W realiach niniejszej sprawy mamy do czynienia z przewinieniami dyscyplinarnymi stanowiącymi postępowania sprzeczne z prawem ? umyślne przestępstwa. Okoliczność ta winna znaleźć swoje odzwierciedlenie nie tylko w opisach czynów przypisanych obwinionemu ale także, by nie powiedzieć przede wszystkim, w ich właściwej kwalifikacji prawnej.
Niezależnie od zarzutów podniesionych w odwołaniu, Wyższy Sąd Dyscyplinarny rozpoznając niniejszą sprawę w granicach wyznaczonych przez art. 95h ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze, zauważa, iż sąd orzekający dopuścił się mógł także naruszenia prawa materialnego polegającego na orzeczeniu wobec obwinionego kary dyscyplinarnej ? kary pieniężnej odnoszonej do minimalnego miesięcznego wynagrodzenia, zatem wg reguł określonych przez art. 82 w brzmieniu obowiązującym od dnia 25 grudnia 2014r.
Art. 6 ustawy z dnia 7 listopada 2014r. o zmianie ustawy ? Prawo o adwokaturze oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2014.1778) przewiduje, że do postępowań dyscyplinarnych wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy i do tego czasu niezakończonych stosuje się do ich zakończenia w danej instancji przepisy dotychczasowe. Zauważyć należy, że wskazana norma dotyczy wyłącznie przepisów proceduralnych (?do postępowań dyscyplinarnych (...) stosuje się"). W ustawie nowelizującej brak jest przepisów intertemporalnych odnoszących się do stosowania norm regulujących odpowiedzialność dyscyplinarną w wymiarze materialnoprawnym. Jednocześnie ustawa nowelizująca, w znowelizowanym art. 95n pkt. 2, umożliwia stosowanie w zakresie nieuregulowanym przepisów rozdziałów I-III Kodeksu karnego. Kwestię powyższą rozstrzygać należy zatem przez odpowiednie stosowanie art. 4 §1 k.k., zgodnie z zasadą stosowania ustawy nowej z zastrzeżeniem stosowania względniejszej dla sprawcy ustawy obowiązującej poprzednio. Odnosi się to przede wszystkim do znowelizowanych przepisów dotyczących kar dyscyplinarnych.