Orzeczenie WSD z dnia 16 grudnia 2017 r.

Przy wymierzaniu kary obwinionemu adwokatowi J.G. Wyższy Sąd Dyscyplinarny miał na uwadze, że zarówno z treści ustawy ? Prawo o adwokaturze (art. 86), jak również z ugruntowanego orzecznictwa Wyższego Sądu Dyscyplinarnego jednoznacznie wynika, że postępowanie dyscyplinarne jest niezależne od postępowania karnego o ten sam czyn. Tym samym nie można wyprowadzać wniosków z wymiaru kary orzeczonej przez sąd powszechny czy też z okoliczności uznanych przez ten sąd przy wyrokowaniu ze skutkami dla postępowania dyscyplinarnego. Wymierzając obwinionemu J.G. karę, Wyższy Sąd Dyscyplinarny oceniał znaczenie czynu z punktu widzenia zachowania obwinionego, jak również wagi naruszenia zasad deontologii zawodowej i skutku dla całego środowiska oraz czy czyn obwinionego godzi w interes adwokatury, podważa zaufanie do niej i narusza jej godność. Tylko bowiem takie zachowanie prowadzi do surowej represji na gruncie odpowiedzialności dyscyplinarnej (orzeczenie Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 26 kwietnia 2014 roku, WSD 97/13).

Wyższy Sąd Dyscyplinarny w oparciu o art. 81 ust. 1 pkt 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze wymierzył obwinionemu adwokatowi J.G. karę upomnienia, uznając, iż kara ta jest adekwatna do zawinienia oraz wagi naruszenia zasad etyki i oddziaływania czynu obwinionego dla środowiska adwokackiego. Wyższy Sąd Dyscyplinarny uwzględnił okoliczność, że Sąd Rejonowy warunkowo umorzył postępowanie karne wobec obwinionego, uznając, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, zaś obwiniony jako osoba dotychczas niekarana, a także jego właściwości i warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania, będzie on przestrzegał w przyszłości porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd miał na uwadze, że kara upomnienia jest najłagodniejszą karą dyscyplinarną orzekaną po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego przez sąd dyscyplinarny. Mimo że ustawodawca nie wiąże poszczególnych rodzajów deliktów z konkretnymi karami dyscyplinarnymi, kara dyscyplinarna upomnienia powinna być stosowana między innymi w przypadkach przewinień dyscyplinarnych, jeżeli samo już prowadzenie postępowania dyscyplinarnego odniosło oczekiwany skutek (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2013 roku, SNO 55/12). Dolegliwość kary upomnienia polega na tym, że oddziałuje ona na godność i dobre imię osoby ukaranej w środowisku zawodowym. Stanowi ona swoiste pouczenie, wytknięcie niewłaściwego zachowania i przestrogę, pokazując, że w razie kolejnych deliktów mogą jej grozić surowsze konsekwencje. Dolegliwość upomnienia polega również na wpisaniu tej kary do akt osobowych adwokata oraz uczynieniu wzmianki w kartotece lub wykazie (tak: J. Naumann, Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Komentarz, Warszawa 2012, s. 223-224).

Sąd uznał, że okoliczności podniesione przez obwinionego w wyjaśnieniach, a w szczególności brak świadomości, że wydana została decyzja Prezydenta Miasta o cofnięciu obwinionemu uprawnień, wobec nie doręczenia decyzji obwinionemu, co jest bezsporne, wskazuje na nieumyślne działanie obwinionego i przesądza o stopniu zawinienia, który uznać należy za nieznaczny. Obwiniony nie był dotychczas karany dyscyplinarnie, co potwierdza wyciąg z Izbowego Rejestru Dyscyplinarnego. Już samo prowadzenie postępowania dyscyplinarnego, począwszy od listopada 2015 roku, a zatem przez ponad 2 lata, odniosło oczekiwany skutek i jest znaczną dolegliwością dla obwinionego, mając na uwadze, że pierwsze orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej zapadło w dniu 16 maja 2016 roku i na skutek odwołania Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 czerwca 2016 roku zostało uchylone i przekazane do ponownego rozpoznania orzeczeniem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 4 marca 2017 roku. Wyższy Sąd Dyscyplinarny ocenił, że czyn obwinionego nie ma bezpośredniego oddziaływania na środowisko adwokackie, bowiem popełnione uchybienie w życiu prywatnym nie przekłada się na ocenę środowiska adwokackiego jako całości, nie godzi w interes adwokatury, ani nie podważa zaufania do niej i nie narusza jej godności. Niewątpliwie wymierzona kara upomnienia oddziałuje na godność i dobre imię obwinionego w środowisku zawodowym i stanowi wytknięcie niewłaściwego zachowania, bowiem obwiniony adwokat J.G. jest członkiem ORA, począwszy od dnia 21 maja 2016 roku, zaś przewinienie dyscyplinarne przez niego popełnione zostanie wpisane do akt osobowych obwinionego oraz uczyniona zostanie wzmianka w Izbowym Rejestrze Dyscyplinarnym.

Przy wymiarze kary Wyższy Sąd Dyscyplinarny wziął również pod uwagę właściwości i warunki osobiste obwinionego. Sąd uwzględnił podnoszoną przez obwinionego okoliczność, że od wielu lat czynnie uczestniczy w życiu zawodowym i pozazawodowym Izby Adwokackiej oraz w organizacji działań integrujących środowisko adwokackie.