Orzeczenie WSD z dnia 14 stycznia 2017 r.

Odnosząc się szczegółowo do podniesionego zarzutu naruszenia art. 95j ust. 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze oraz naruszenia zasady proporcjonalności umocowanej w art. 31 ust. 3 Konstytucji w stosowaniu środka w postaci tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych, stwierdzić należy, iż Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej prawidłowo ustalił, iż dalsze stosowanie tymczasowego zawieszenia adw. M.K. w czynnościach zawodowych jest zasadne i znajduje podstawę w art. 95j ust. 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze, który stanowi, iż zawieszenie takie może być stosowane wobec adwokata, przeciwko któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne lub karne, a jednocześnie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające stosowanie tego środka. Zatem stosowanie tegoż środka jest fakultatywne i zależne od oceny i charakteru tychże okoliczności przez organy orzekające.
Dokonując kontroli odwoławczej Wyższy Sąd Dyscyplinarny uznał, iż ocena podstaw dalszego stosowania tymczasowego zawieszenia adw. M.K. w czynnościach zawodowych jest prawidłowa, nie nosi cech dowolności, a z prawidłowych ustaleń Sąd Dyscyplinarny wyprowadził jedyne możliwe do przyjęcia wnioski.
Poza sporem jest, iż przeciwko adw. M.K. toczy się zarówno postępowanie karne, jak i dyscyplinarne, przy czym sam fakt toczących się postępowań nie stanowi jedynej podstawy stosowania tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych. Okoliczności jednak ujawnione w tychże postępowaniach, a dotyczące wprost charakteru i sposobu ewentualnego popełnienia zarzucanych obwinionemu czynów czy przewinień dyscyplinarnych i jednocześnie ustalenie w tychże postępowaniach, iż popełnienie czynów zostało uprawdopodobnione, uzasadnia dalsze stosowanie tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych.
Uprawdopodobnienie popełnienia przewinień dyscyplinarnych, charakter tychże przewinień i ich znaczenie stanowi w niniejszej sprawie uzasadnioną szczególną okoliczność w rozumieniu art. 96 ust. 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze. W postępowaniu karnym postawiono obwinionemu pięć zarzutów, z których cztery są ściśle związane z wykonywaniem zawodu. Analiza tychże zarzutów, dokonana w świetle regulacji art. 95j ust. 1 ustawy ? Prawo o adwokaturze, prowadzi do wniosku, iż zarzuty obejmują zachowania umyślne, podejmowane w długim okresie czasu, przy wykonywaniu zawodu i polegające na kierowaniu przez adwokata podrabianiem dokumentów i ich używaniem w postępowaniach sądowych oraz doprowadzeniem innych osób do niekorzystnego rozporządzenie mieniem. Charakter i waga tych czynów wyklucza możliwość przywrócenia adwokata do wykonywania czynności zawodowych, co pozostawałoby także w istotnej sprzeczności z hierarchią wartości etyczno-moralnych, prezentowaną i przyjmowaną przez adwokaturę jako samorząd zawodu zaufania publicznego.
We wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec adw. M.K. postawione zostały dwa zarzuty dotyczące naruszenia szeregu przepisów dyscyplinarnych, poprzez postępowanie charakteryzujące się wysoką nagannością, niemożliwą do zaakceptowania, z uwagi na zasady obowiązujące każdego adwokata i wymagane od niego postawy etyczno-moralne.
W tym stanie rzeczy, nie dokonując oceny w zakresie odpowiedzialności karnej bądź dyscyplinarnej, uznać należy, iż przesłanka w postaci szczególnych okoliczności sprawy nadal istnieje, w związku z czym podniesiony przez adw. M.K. zarzut naruszenia art. 95j ustawy ? Prawo o adwokaturze oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji jest bezzasadny i nie znajduje oparcia w treści przywoływanych przepisów.
Bezzasadne jest również powoływanie się przez obwinionego na treść postanowienia Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 11 marca 2016 roku, mocą którego uchylony został środek zapobiegawczy w postaci zawieszenia w wykonywaniu zawodu. W tym zakresie Sąd Dyscyplinarny słusznie nie dostrzegł analogii pomiędzy instytucją środka zapobiegawczego w postępowaniu karnym a tymczasowym zawieszeniem w czynnościach zawodowych, stosowanym przez organy dyscyplinarne w trybie regulacji ustawy ? Prawo o adwokaturze. Istotnie każda z tych instytucji stosowana jest w innych warunkach i na podstawie odmiennych przesłanek, a także w innym celu. W każdym z postępowań organy prowadzące działają w sposób autonomiczny i niezależny od siebie. Organy adwokatury prowadzące postępowanie dyscyplinarne działają w oparciu o przepisy ustawy ? Prawo o adwokaturze, a Sąd Dyscyplinarny jest niezawisły i rozstrzyga samodzielnie. Powyższy pogląd podzielony został również przez Sąd Okręgowy w Szczecinie, który to w uzasadnieniu postanowienia z dnia 11 marca 2016 roku wskazał, iż uchylenie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego zawieszenia w czynnościach nie wpływa w żaden sposób na rozstrzygnięcia właściwych sądów dyscyplinarnych.