Orzeczenie WSD z dnia 12 maja 2018 r.

Zarzuty stawiane przez obwinionego w odwołaniu są niezasadne. W pierwszej kolejności odnieść należy się do zarzutu przedawnienia karalności czynu obwinionego. Zważyć należy, że obwinionemu zarzucono popełnienie czynu w okresie od marca 2010 roku do czerwca 2011 roku. Bez wątpienia zgodnie z przepisami art. 88 § 3 ustawy ? Prawo o adwokaturze, jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne następuje dopiero z upływem okresu przedawnienia karalności przestępstwa. W niniejszej sprawie czyn oskarżonego stanowił przestępstwo z art. 62 § 1 k.k.s. Przestępstwo to zagrożone jest karą grzywny. Po myśli natomiast art. 44 § 1 k.k.s., karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat ? gdy czyn stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą lat 3. Z kolei zgodnie z § 5 art. 44 k.k.s., jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego przestępstwa skarbowego ustaje z upływem dalszych 5 lat. Nie można zatem mówić w przypadku obwinionego o przedawnieniu karalności. Z uwagi na fakt, że popełniony przez niego delikt dyscyplinarny stanowi jednocześnie przestępstwo skarbowe, przedawnienie karalności dyscyplinarnej nie może nastąpić wcześniej, aniżeli przestępstwa karnoskarbowego.

Nie sposób także zgodzić się z zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa procesowego. Wskazać należy, że składane przez obwinionego wnioski o wyłączenie wszystkich Rzeczników Dyscyplinarnych ORA w Bielsku-Białej, nie zostało uwzględnione postanowieniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego NRA z dnia 7 stycznia 2016 roku. Z kolei postanowieniem z dnia 3 marca 2017 roku Wyższy Sąd Dyscyplinarny postanowił oddalić wniosek adwokata G.J. o wyłączenie sędziów Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Bielsku-Białej. Wreszcie postanowieniem z dnia 17 października 2017 roku Rzecznik Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w Bielsku-Białej nie uwzględnił wniosku obwinionego o wyłączenie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Bielsku-Białej od udziału w sprawie SD 1/16. Wszelkie zatem wnioski formalne o wyłączenie sędziów, rzecznika, czy zastępców rzecznika dyscyplinarnego zostały rozpoznane i nie zostały uwzględnione.

Podnoszona przez obwinionego okoliczność błędnego wskazania we wniosku o ukaranie karalności karą nagany także nie może być uznana za trafną. Wydaje się, że zarzuty obwinionego w tym zakresie należy rozumieć w ten sposób, że z samego faktu powzięcia przez sąd orzekający informacji o karalności karą nagany, która uległa zatarciu ma prowadzić do niekorzystnego ?spojrzenia? sędziów na obwinionego. Takie rozumowanie nie może być uznane za trafne. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wyraźnie wskazano, że Sąd Dyscyplinarny ma wiedzę i przyjmuje, że w sprawie SD 4/2013 doszło do wykreślenia wzmianki o ukaraniu dyscyplinarnym obwinionego. Karalność karą nagany nie była brana pod uwagę przy orzekaniu w sprawie, a zatem również w tym zakresie nie sposób podzielić zarzutów obwinionego, iż Rzecznik Dyscyplinarny miał złożyć ponowny wniosek o ukaranie nie zawierający informacji o karze nagany, która to kara uległa zatarciu.

W tym stanie rzeczy nie uwzględniono odwołania, zaś obwinionego obciążono kosztami postępowania odwoławczego.