Orzeczenie WSD z dnia 10 września 2022 r.

Sygn. akt: WSD 82/22

ORZECZENIE

Dnia 10 września 2022 r.

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w składzie

Przewodniczący:  SWSD adw. Konrad Kulpa

Członkowie:         SWSD adw. Beata Chadaj

                            SWSD adw. Piotr Zemła (spraw.)

przy udziale: Z-cy Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury 
adw. Bartłomieja Gawrona

oraz  protokolanta: adw. Mateusza Sokolnickiego

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw.  XY z odwołania obwinionego i obrońcy obwinionego od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2022 r., sygn. SD 36/21

na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 95n Ustawy Prawo o Adwokaturze

orzeka:

I.      uchylić w całości orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Szczecinie SD-36/21 z dnia 7  czerwca 2022 r. i na podstawie art. 17 par. 1 pkt 6 k.p.k. zw. z art. 95n Ustawy Prawo o Adwokaturze umorzyć postępowanie.

II. kosztami postępowania dyscyplinarnego obciążyć Izbę Adwokacką w   Szczecinie.

WSD 82/22

Uzasadnienie orzeczenia z dn. 10 września 2022 r.

Orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Szczecinie z dn. 30 czerwca 2022 r., obwiniony został uznany winnym tego, że w okresie od 12 czerwca 2017 r. do 25 sierpnia 2017  r., z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, działając czynem ciągłym przesłał z adresu e-mail x@xxx.pl na prywatny adres e-mail X yyy@gmail.com wiadomości zawierające: 1) pismo zatytułowane ?zażalenie wnioskodawczyni? dotyczące sprawy Y p-ko YX, a zawisłej przed Sądem Rejonowym S-P i Z w S., 2) pismo zatytułowane ?apelacja obrońcy? dotyczące sprawy karnej XX i YY, a zawisłej przed Sądem Rejonowym w S., 3) pismo zatytułowane ?pozew o rozwód? dotyczące sprawy z powództwa PP przeciwko WW, 4) pismo zatytułowane ?pismo obrońcy? stanowiące wniosek o umorzenie postępowania karnego w sprawie dotyczącej RR zawisłej przed Sądem Rejonowym S-P i Z w S., czym ujawnił szczegóły prowadzonych spraw sądowych i naruszył tajemnicę adwokacką, a tym samym działał sprzecznie z prawem, uchybił godności zawodu adwokackiego i naruszył zasady etyki, tj. o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego z art. 6 ust. 1-3 ustawy z dn. 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz § 19 ust. 1, 2, 3, 5 i 7 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu w zw. z art. 80 Prawa o adwokaturze i art. 12 § 1 Kodeksu karnego w zw. z art. 95n pkt 2 Prawa o Adwokaturze. Sąd I instancji wymierzył obwinionemu karę pieniężną ? 10-krotność minimalnego wynagrodzenia, orzekł zakaz wykonywania patronatu i obciążył obwinionego kosztami.

Z takim rozstrzygnięciem nie zgodził się obwiniony, który wniósł od niego odwołanie (mimo nazwania pisma procesowego apelacją ? art. 118 § 1 k.p.k. w zw. z art. 95n PoA), wnosząc o  uchylenie zaskarżonego orzeczenia i jego zmianę poprzez uniewinnienie od zarzucanych obwinionemu czynów (instytucję czynu ciągłego zastosował Sąd I instancji, w skardze zasadniczej Rzecznik Dyscyplinarny uznał każde ze zdarzeń historycznych za odrębny czyn), ewentualnie wnosząc o zmianę orzeczonej wobec obwinionego kary na łagodniejszą.

W odwołaniu obwiniony zawarł szereg zarzutów i wniosków dowodowych, które jednak ? z  uwagi na upływ okresu przedawnienia ? nie stanowiły przedmiotu zainteresowania Sądu odwoławczego.

Odwołanie (jak u obwinionego nazwane apelacją) złożył także jego obrońca, zaskarżając orzeczenie w całości na korzyść obwinionego, który wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,

Sąd zważył, co następuje.

W sprawie zaszła konieczność uchylenia skarżonego orzeczenia i umorzenia postępowania z uwagi na upływ terminu przedawnienia, co obligowało Sąd odwoławczy do wyjścia poza granice odwołań i wydanie orzeczenia na mocy ustawy (art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 95n PoA).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 4 § 1 k.k. (stosowany odpowiednio przez pryzmat art. 95n PoA), wiążący dla sądu orzekającego jest stan prawny z daty orzekania, chyba że któryś z poprzednich stanów prawnych, od daty popełnienia czynu do daty orzekania, jest dla sprawcy bardziej korzystny. W warunkach niniejszej sprawy najbardziej korzystny okazał się stan prawny z daty orzekania przez Sąd II instancji.

Wskazać należy, że okres przedawnienia karalności przewinień dyscyplinarnych wynosi 5 lat (pod warunkiem wszczęcia postępowania w okresie 3 lat od daty popełnienia czynu). W  warunkach sprawy niniejszej okres ten upłynął 25 sierpnia 2022 r.

Bez znaczenia jest jednocześnie fakt obowiązywania na terenie Rzeczpospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego (czy wcześniej, stanu epidemii). Wskazać należy, że bieg okresu przedawnienia przewinienia dyscyplinarnego uległ zawieszeniu na mocy art. 15zzr ustawy z  dn. 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2021.2095 t.j. z dnia 2021.11.22), to jednak w dacie orzekania przez Sądy obu instancji przepis ten został uchylony, na mocy ustawy z dn. 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z  rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U.2020.875 z dnia 2020.05.15). Skoro tak, Sąd odwoławczy był związany obowiązującym w dacie orzekania stanem prawnym jako najkorzystniejszym dla obwinionego i zmuszony był uchylić orzeczenie i umorzyć postępowanie wobec upływu okresu przedawnienia karalności przewinienia dyscyplinarnego.

Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw ? na etapie sprawy jak w dniu orzekania ? do  uniewinnienia obwinionego (art. 414 § 1 zd. 2 k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k. w zw. z art. 95n PoA), przy czym ? dla jasności ? podkreślić należy, że domniemanie niewinności obwinionego, wobec umorzenia postępowania, nie zostało obalone.

O kosztach orzeczono, mając na uwadze art. 95l ust. 2 PoA ? wobec faktu, że nie doszło do skazania obwinionego, kosztami należało obciążyć właściwą Izbę Adwokacką.

Hasło: uzasadnienie, obwiniony, tajemnica adwokacka, przewinienie dyscyplinarne.