Orzeczenie WSD z dnia 18 września 2021 r.

Sygn. akt: WSD 24/21

ORZECZENIE

Dnia 18 września 2021 r. 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury

w sprawie dyscyplinarnej obw. adw. X i adw. X z odwołania adw. X od orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w X z dnia 21 grudnia 2020 r., sygn. SD 13/19

orzeka:

1. Na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 95n pkt 1 Ustawy Prawo o adwokaturze utrzymuje zaskarżone orzeczenie w mocy.
2. Na podstawie art. 632a § 1 kpk w zw. z art. 95n pkt 1 Ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z Uchwałą NRA nr 23/2017 z dnia 1 lipca 2017 r. zasądza od obwinionego adw. X na rzecz Naczelnej Rady Adwokackiej kwotę 1000 zł tytułem kosztów postępowania przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym Adwokatury.

WSD 24/21 

UZASADNIENIE

Rzecznik Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w X oskarżył: 

I. adwokata X o to, że działając jako pełnomocnik spółki pod firmą X Sp. z o.o., posiadającej 7,23% kapitału zakładowego spółki pod firmą X S.A. z siedzibą w X doprowadził do odbycia w X w dniu 29 października 2015 r. Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki pod firmą X S.A. z siedzibą w X w obecności notariusza X, zaprotokołowanego aktem notarialnym Rep. A nr (…), odbytego przy udziale jednego akcjonariusza - spółki pod firmą X Sp. z o.o., przeprowadzonego równolegle do odbywającego się w tym samym czasie i w tym samym budynku Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki pod firmą X S.A. z siedzibą w X odbytego przy udziale 50,46% kapitału zakładowego spółki, zaprotokołowanego przez notariusz X aktem notarialnym Rep. A nr (…), a następnie doprowadził do podjęcia nieważnych uchwał w sprawie odwołania wszystkich członków Zarządu i Rady Nadzorczej spółki pod firmą X S.A. i powołania nowych członków Zarządu i Rady Nadzorczej spółki pod firmą X S.A. próbując w ten sposób doprowadzić do przejęcia kontroli nad spółką pod firmą X S.A. przez reprezentowaną przez niego spółkę pod firmą X Sp. z o.o., stwarzając jednocześnie zagrożenie dla interesów majątkowych spółki pod firmą X S.A. czym dopuścił się naruszenia zasad etyki adwokackiej, godności zawodu oraz obowiązków zawodowych w postaci przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 Ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 1 ust. 2, § 3, 
§ 7 i § 8 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu; 

II. adwokata X o to, że na posiedzeniu Sądu Rejonowego X, sygn. akt IX GCo 999/15 w dniu 17 listopada 2015 r. w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej z wniosku spółki pod firmą X Sp. z o.o. z siedzibą w X przeciwko spółce pod firmą X S.A. występował jako pełnomocnik spółki pod firmą X Sp. z o.o. z siedzibą w X będąc jednocześnie członkiem Rady Nadzorczej spółki pod firmą X S.A. tj. przeciwnika procesowego reprezentowanego przez siebie podmiotu czym dopuścił się naruszenia zasad etyki adwokackiej, godności zawodu oraz obowiązków zawodowych w postaci przewinienia dyscyplinarnego z art. 80 Ustawy Prawo o adwokaturze w zw. 
z § 1 ust. 2, § 3, § 6, § 7, § 8 i § 9 ust. 1 pkt b, § 21, § 43, i § 47 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej 
i Godności Zawodu.  

Orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w X z dnia 21 grudnia 2020 r., na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze, postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone. Ponadto w punkcie 2. orzeczenia koszty postępowania zostały przejęte na rachunek Izby Adwokackiej w X. 

Orzeczenie zostało zaskarżone przez adw. X. W odwołaniu podniesiono zarzut naruszenia art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 95n pkt 1 ustawy Prawo o adwokaturze poprzez zastosowanie wskazanych przepisów, podczas gdy zebrany materiał dowodowy pozwala na podjęcie rozstrzygnięcia kończącego postępowanie dyscyplinarne na korzyść obwinionego. 

W konsekwencji podniesionego zarzutu skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie obwinionego. 

Wyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:  

Wniesione odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. W niniejszej sprawie doszło do przedawnienia odpowiedzialności dyscyplinarnej. Nie budzi wątpliwości, że delikt dyscyplinarny  zarzucany adw. X przedawnił się z dniem 17 listopada 2020 r. W tym zakresie Wyższy Sąd Dyscyplinarny podziela wywody prawne i faktyczne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, również odnośnie przepisów dotyczących stanu pandemii i ich wpływu na termin przedawnienia deliktów dyscyplinarnych. 

W konsekwencji zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej konieczne było umorzenie postępowania dyscyplinarnego. 

Nie można zaakceptować stwierdzenia wyrażonego w odwołaniu, jakoby postępowanie dowodowe przed Sądem I instancji zostało zakończone. W toku postępowania nie został przesłuchany świadek X. Sąd Dyscyplinarny Izby Adwokackiej w X odstąpił od przesłuchania świadka ze względu na upływ terminu karalności przewinienia dyscyplinarnego. 

Z tego względu Sąd I instancji nie przeprowadził w sprawie wszystkich dowodów i nie mógł ich poddać ostatecznej ocenie. 

Skarżący podnosi okoliczność stwierdzenia nieważności przez Sąd Okręgowy w X uchwał Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia spółki pod firmą X S.A. z siedzibą w X 
zaprotokołowanego przez notariusza X aktem notarialnym Rep. A nr (…). Według obwinionego wskazane uchwały były od początku nieważne (ex tunc) i z tego względu adw. X nie był nigdy członkiem Rady Nadzorczej spółki pod firmą LAND S.A.

W tym miejscu należy podnieść, że jak sam wyjaśnił obwiniony przed Sądem I instancji, nigdy nie zaprzeczał, że wyraził zgodę na kandydowanie na członka Rady Nadzorcze spółki pod firmą X S.A. Jednocześnie obwiniony podjął się reprezentowania spółki pod firmą X Sp. z o.o. w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej przeciwko spółce pod firmą X S.A. 

Adw. X kwestionował swą wiedzę o wyborze do Rady Nadzorczej spółki X S.A.. Jak jednak wynika z zeznań świadków X i X obwiniony został poinformowany o tym, iż został powołany do tego organu. W tym zakresie dowód z zeznań świadka X jawi się jako dowód kluczowy, który powinien zostać przeprowadzony dla ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy. 

Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem obwinionego, że całość ujawnionych w sprawie okoliczności nie pozwala na przypisanie mu winy lub czyni wątpliwym samo zaistnienie zdarzenia. 

Nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy oświadczenie spółki pod firmą X S.A., na które powołuje się skarżący. Stanowisko pokrzywdzonej spółki nie może przesądzić o tym, czy popełniony został delikt dyscyplinarny przez adwokata. Ewentualna ugoda czy pojednanie z pokrzywdzonym może mieć wpływ na orzeczenie dyscyplinarne jedynie w zakresie wymierzanej kary. 

Wobec powyższego Wyższy Sąd Dyscyplinarny utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy.