W październikowej "Palestrze".

Zachęcamy do zapoznania się z artykułami: Magdaleny Matusiak-Frącczak „Tajemnica adwokacka a obowiązki nałożone na adwokatów w związku z walką z finansowaniem terroryzmu”; Moniki Strus-Wołos „Glosa do orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z 28 listopada 2015r., WSD 115/15 (pactum de quota litis)”; Łukasza Chojniaka „Realizacja zasady trafnej reakcji dyscyplinarnej w postępowaniu dyscyplinarnym adwokatów - wybrane problemy”. Teksty te opublikowane zostaną w najbliższym, październikowym numerze „Palestry" 10/2016. Prezentujemy je w dziale "Publikacje" z wyprzedzeniem, dzięki uprzejmości redakcji.

Odpowiedzialność adwokata wobec osób trzecich i pactum de quota litis w ujęciu prawnoporównawczym.

Przedstawiamy teksty poświęcone odpowiedzialności cywilnej adwokata wobec osób innych niż mocodawca oraz międzynarodowemu kontekstowi porównawczemu instytucji pactum de quota litis.

Tomasz Targosz, Odpowiedzialność adwokata wobec osób trzecich. Zagadnienia prawnoporównawcze, Palestra 11-12/2004: „Spośród wszystkich wolnych zawodów zawód adwokata stwarza, jak się wydaje, najsilniejszą relację z klientem. Zarówno z zapisów ustawy o adwokaturze, jak również z zasad etyki adwokackiej jednoznacznie wynika, iż do podstawowych zadań i obowiązków adwokata należy troska o interes klienta. Ten właśnie interes leży u podstaw samej istoty czynności zawodowych adwokata, co uwidocznia się szczególnie wyraźnie w sferze procesowej, kiedy to adwokat zobowiązany jest uczynić w granicach obowiązującego prawa wszystko, by uzyskać rozstrzygnięcie korzystne dla reprezentowanej przez niego strony, niezależnie od interesów podmiotów trzecich, nie mówiąc już zupełnie o stronie przeciwnej. Dlatego na pierwszy rzut oka temat niniejszego artykułu wydawać się może nieco dziwny, a na odpowiedź na pytanie, czy adwokat ponosić może odpowiedzialność cywilną (bo tylko o takiej będzie tu mowa) wobec osób innych niż mocodawca, nasuwa się wręcz sama odpowiedź przecząca. Jednak sprawa nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać, a świadomość tego stanu rzeczy przydać się może zwłaszcza w obrocie z elementem zagranicznym, tj. wtedy, gdy wśród zainteresowanych osób znajdą się obywatele państw Europy Zachodniej lub USA. Obowiązujące tam standardy skłaniać je mogą bowiem do oczekiwania podobnego poziomu ochrony w prawie polskim i, co ciekawe, mogą w tym zakresie znaleźć oparcie w obowiązującym w Polsce ustawodawstwie”.

Ondrej Dostal, Pactum de quota litis jako sposób wynagradzania czeskiego adwokata (argumenty za i przeciw w międzynarodowym kontekście porównawczym), Palestra 9-10/2005: „Przepisy regulujące funkcjonowanie naszego zawodu zasadnie stanowią, iż niedopuszczalne jest, by adwokat brał na siebie ryzyko przegranej i świadczył pomoc prawną w oparciu o zobowiązanie klienta do zapłacenia mu ułamkowej części wygranej – lub raczej ograniczają taką możliwość do sytuacji najzupełniej wyjątkowych. W wielu krajach europejskich taki sposób ustalania wynagrodzenia adwokata jest zakazany całkowicie, wyklucza go również wzorcowy kodeks etyczny adwokatur europejskich. Jednakże w niektórych zagranicznych systemach prawnych, zwłaszcza w USA, taka metoda ustalania wynagrodzenia jest powszechnie stosowana. Celem niniejszego artykułu jest dokonanie porównania tych rozbieżnych rozwiązań finansowania ochrony praw obywateli i przedstawienie argumentów za, ale i przeciw zmianom obecnie obowiązujących zasad”.

Artykuły udostępnione zostały w dziale „Publikacje”.

Międzynarodowe standardy etyczne.

W dziale „Publikacje” prezentujemy Standardy dla adwokatów ustanawiających miejsce wykonywania praktyki zawodowej poza własnym krajem i Kodeks etyki zawodowej UIA (Union Internationale des Avocats) oraz Kodeks etyczny adwokatury włoskiej – przetłumaczone i przygotowane przez adwokat Ewę Stawicką (Palestra 11-12/2001, 11-12/2002) a nadto opracowanie „Poufność w arbitrażu międzynarodowym a potrzeba międzynarodowych standardów etycznych prawników” autorstwa Kamila Zawickiego i Olgi Horvath (e-przegląd arbitrażowy nr 2(5)2011).

Immunitet adwokacki w archiwalnych numerach „Palestry”.

Po części historyczne, po części wciąż aktualne rozważania na temat adwokackiej wolności słowa i pisma oraz immunitetu adwokackiego z archiwalnych numerów „Palestry” - to przedmiot najnowszej aktualizacji działu „Publikacje”, w którym prezentujemy: 

• O pełny immunitet adwokatury, Zygmunt Warman, Palestra 2-1957;
• O niektórych zagadnieniach immunitetu adwokackiego, Alfred Kaftal, Palestra 11-1962;
• Zagadnienie immunitetu adwokackiego, Marian Cieślak, Palestra 7-8/1963;
• Adwokacka wolność słowa i pisma, Zdzisław Czeszejko, Zdzisław Krzemiński, Palestra 5-1968.

Teksty pochodzą z bazy polskich naukowych czasopism humanistycznych i społecznych BazHum. Zostały zdygitalizowane i opracowane do udostępnienia przez Muzeum Historii Polski w ramach prac podejmowanych na rzecz zapewnienia otwartego, powszechnego i trwałego dostępu do polskiego dorobku kulturalnego i naukowego.